Nederland zag vorig jaar opnieuw minder abortussen. Nog belangrijker: de daling zette ook door bij tieners onder de vijftien jaar. Dat minder kinderen een kind krijgen, is geweldig nieuws en een compliment aan de Nederlandse regering, die het meisjes en vrouwen mogelijk maakt om ongewenste zwangerschappen af te breken. Nederland geeft ook internationaal het goede voorbeeld, en steunt de reproductieve rechten van vrouwen in ontwikkelingslanden effectief. Hard nodig, want niet iedereen is zo wijs als Mandela.
Volgens de Inspectie voor de Gezondheidszorg lieten vorig jaar 30.577 vrouwen in Nederland hun zwangerschap afbreken. Dat zijn er 1130 minder dan in 2011. Volgens de IGZ begon die dalende trend in 2007 en zet dit dus nog steeds door. Bij de cijfers moeten mensen overigens ook rekening houden met de tien procent vrouwen die uit het buitenland komt. Zij oefenen in Nederland hun recht op baas in eigen buik uit.
Ook elders in de wereld geeft Nederland het goede voorbeeld. Uit een evaluatie van de Inspectie Ontwikkelingssamenwerking (IBO) blijkt dat Nederland een gunstige invloed uitoefent, onder andere via de Verenigde Naties, om gevoelige onderwerpen zoals abortus bespreekbaar te maken. Daarnaast financieert de regering projecten op het bredere gebied van reproductieve gezondheidszorg.
IBO concludeert dat die steun effect heeft. In Bangladesh steeg het aantal bevallingen onder leiding van een geschoolde vroedvrouw bijvoorbeeld van 16 procent in 2004 tot 32 procent in 2011, dankzij geld uit Nederland. In Bangladesh steeg het gebruik van voorbehoedsmiddelen van 40 procent in het jaar 2000 tot 57 procent in 2011. In Ghana steeg hetzelfde gebruik van 24 procent in 2008 naar 34 procent in 2012.
Mali liep daarbij wat achter. In dat land is tussen de 70 en 90 procent van de vrouwen op de hoogte van het bestaan van voorbehoedsmiddelen, maar het feitelijk gebruik blijft laag. Factoren die volgens IOB een betere gezinsplanning in de weg staan zijn onvoldoende aanvoer van voorbehoedsmiddelen, de angst voor bijeffecten en culturele factoren.
Dat laatste, die culturele factoren, blijft roet in het eten gooien. In Nederland ijveren conservatieve, veelal christelijke partijen, nog steeds voor het inperken van het recht op abortus. Terwijl artsen juist pleiten voor een meer flexibele uitleg van de regels. Dit is met name van belang bij gewenste zwangerschappen, waarbij de 20 weken echo enorme problemen aan het licht brengt. Ook internationaal oefenenen geloven een negatieve invloed uit op vrouwen en hun reproductieve rechten. Thea Fierens, voormalig directielid van de United Nations Population Fund, vroeg daar een tijdje geleden nog aandacht voor.
Jammer dat religieuze mensen niet wat beter luisteren naar wijze mensen zoals Mandela. Mensen herdenken hem massaal vanwege zijn rol in de strijd tegen apartheid en zijn tijd als president. Wat ze meestal niet vermelden is dat Mandela reproductieve rechten van vrouwen opnam in de grondwet. In één moeite door maakte hij vrouwen baas in eigen buik. Dat deed hij zo’n beetje als eerste, net nadat hij aan de macht was gekomen:
Mandela’s intimate experience with poverty and oppression showed him that reproductive freedom was intrinsically tied to economic security. Thus, this Nobel Peace Prize winner known worldwide for his pursuit of human equality chose as one of his first acts of elected leadership to cement that fundamental cornerstone of women’s equality into law.
Dat wereldwijd meer mensen zijn voorbeeld moge volgen…
De Zesde Clan 