Vrouwen domineren kookwedstrijd Masterchef. Emma Dean schreef Masterchef Australia 2013 op haar naam, publiceerde een kookboeken opent binnenkort een restaurant in Melbourne. Natalie Coleman won in 2013 de Britse Masterchef en kreeg een baan in de keuken van topkok Marcus Wareing, om ervaring op te doen voordat ze haar eigen restaurant opent. De Engelse editie van 2012 kende ook al een winnares: Shelina Permalloo.
Natalie Coleman, winnares van Masterchef UK 2013.
In Nederland moet een Masterchef voor volwassenen nog beginnen, maar de Junior-editie draait wat langer. Ook die versie, voor kinderen tussen de 8 en 12 jaar, kent winnaressen. Meteen bij de eerste wedstrijd, in 2011, versloeg Suna Akin alle anderen. In mei 2012 liet ze weten dat ze na de middelbare school naar de Hogere Hotelschool wil, en daarna naar Frankrijk, om zich verder te bekwamen in het vak. Ook editie 2012 leverde een winnares op: de 12-jarige Cecile uit Barendrecht.
Kortom, het wemelt de laatste twee jaar van de winnaressen. Hoe ziet de situatie er echter uit als je wat breder kijkt? In de mythevorming grossieren media in stereotiepe omschrijvingen. De Daily Mail over Permalloo:
Miss Permalloo was an initially an outsider to win the competition but her popularity with the audience has grown in recent weeks. Both the judges and viewers have been charmed by her good humour and winning smile as well as her dishes inspired by her heritage.
Glimlachen! Charme! Populair bij kijkers! Je zou bijna vergeten dat ze steengoed kan koken.
Ook Emma Dean komt ter sprake in een context die haar succes ondermijnt. Had een ander niet moeten winnen? Was Rishi niet beter? We prijzen bescheidenheid in vrouwen, en Dean zelf haastte zich om te verklaren dat ze gewoon een meisje uit Bendigo blijft. Niet erg bijzonder, gewoon doorsnee. Tsja. Had dan inderdaad een ander niet moeten winnen, als zij zelf ook zegt dat ze het niet kon geloven en nooit had verwacht?
De media-realiteit loopt achter bij de feiten. Vrouwen rukken op. Australië doet het bijvoorbeeld goed met drie winnaressen in vijf edities. De Engelse Masterchef loopt langer en kende verschillende reïncarnaties. De serie bestond van 1990 to 2001, en begon vanaf 2005 onder de titel Masterchef Goes Large. Die eerste doorstart-editie leverde de eerste winnares op, waarna zeven jaar later, in 2012, pas de volgende kwam. Met drie winnaressen in negen jaar komen vrouwen uit op eenderde van het totaal.
Het is een bekend gegeven uit de sociologie en de psychologie. Je moet jezelf kunnen herkennen. Je moet voorbeelden zien. Je moet ervaren dat iets kan, dat het is toegestaan, dat je erbij hoort. Daarom zijn dit soort kookprogramma’s belangrijk. Onder andere in India inspireren ze vrouwen om van koken hun beroep te maken. De shows laten zien dat het kan. Het is mogelijk om als vrouw op een professioneel niveau te koken en, wie weet, er beroemd mee te worden.
Televisie heeft wat dat betreft een grote invloed. Niet alleen op het gebied van de haute cuisine. Toen CSI begon, met de vervolgen CSI Miami en CSI New York, zagen kijkers hoe actrices in de rol van patholoog-anatoom onderzoek deden en misdaden oplosten. Ook in de serie Bones is het een vrouw die lijken onderzoekt en ervoor zorgt dat daders hun straf niet ontlopen. Prompt kozen meer meisjes voor een loopbaan in de forensische geneeskunde. Dit staat inmiddels bekend als het CSI effect. Op die manier kan televisie genderrollen overwinnen en psychologisch gezien nieuwe wegen openen voor vrouwen.
Heel goed dus, dat vrouwen hun kansen pakken bij Masterchef, en iedereen tonen dat de wereld verandert. Vrouwen koken op het hoogste niveau, en als je ze negeert, krijg je terecht bergen kritiek over je heen.
De Zesde Clan 