Een prachtige omgeving, een schitterende tuin, een imposant kasteel en dan ook nog boeiende verhalen over de sterke vrouwen die er woonden: kasteel Amerongen biedt het allemaal. Tot en met 2 oktober 2016 staan de rondleidingen op het landgoed in het teken van Margaretha Turnor, Henriëtte van Nassau-Zuylestein, Anna Elisabeth van Tuyll van Serooskerke en Elisabeth van Aldenburg Bentinck.
Dat kasteel Amerongen nog beschikt over het achttiende-eeuwse interieur en vandaag de dag door jou en mij bezichtigd kan worden, is grotendeels te danken aan vrouwen. Toen Franse troepen het oorspronkelijke kasteel in 1763 platbrandden, leidde Margaretha Turnor de wederopbouw. En vandaag de dag zijn het voornamelijk vrijwilligsters die onderhoud plegen, de kwetsbare textielen repareren en de tuin onderhouden. Deze vele vrijwilligsters kregen de vrije hand om het onderhuis van kasteel Amerongen in te richten. Dat leverde prachtige bloemstukken op en fotocollages die hun bezigheden in beeld brengen om dit Nederlandse erfgoed te behouden.
Ieder uur kan een groep mee met een gids, die een rondleiding door het kasteel verzorgt en speciale aandacht schenkt aan de bewoonsters. Zeer ontroerend vond ik de kamer met een expositie van brieven. Margaretha Turnor schreef haar man twee keer per week. Ze begon iedere brief met de aanhef ”mijn heer en liefste hartje”. Vier eeuwen later kun je haar handschrift zien en met eigen ogen ontcijferen wat ze destijds schreef over de herbouw van kasteel Amerongen, het reilen en zeilen van de familie, en de politieke en sociale situatie waarin ze leefde.
In diezelfde kamer zie je ook werk van Elisabeth van Aldenburg Bentinck. Ze schilderde en hield plakboeken bij. Op de bovenste verdieping staat ze afgebeeld op een groot schilderij, met haar kinderen en haar man, een adjudant van Keizer Wilhelm II. De keizer zocht na de eerste wereldoorlog een toevluchtsoord en vond dat anderhalf jaar lang op kasteel Amerongen. Elisabeth van Aldenburg Bentinck trouwde uiteindelijk met een van zijn begeleiders.
De gids die ”mijn” groep rondleidde, kende haar nog en sprak wel eens met haar over dit schilderij. Elisabeth ligt in een avondjurk in een soort diva-houding op een bank. Ze haatte die pose: ze volgde er een sociale conventie mee, maar zelf liep ze liever rond op kaplaarzen. Ze bekommerde zich om het welzijn van dieren en was één van de eersten die een dierenambulance -en begraafplaats opzette.
De brieven, schilderijen, de kamers met hun oorspronkelijke inrichting, allemaal brengen ze het verleden heel dichtbij. En als je uitgekeken bent in het kasteel, kun je nog uren ronddwalen door de prachtige tuin. Bomenlanen wisselen af met moestuinen, een rosarium, romantische bruggetjes over de slotgracht – waar natuurlijk witte zwanen in rondzwemmen – en het graf van een paard, Uranus. Uranus was het lievelingspaard van keizerin Auguste Victoria. Uit dank voor de genoten gastvrijheid schonk ze het dier aan Elisabeth van Aldenburg Bentinck. Uranus draafde nog vijftien jaar rond bij kasteel Amerongen en kreeg daarna een ereplek in de tuin.
Enfin, mocht je je een dag vervelen en denken ‘ik zoek een leuk uitstapje’, kom dan naar kasteel Amerongen.
De Zesde Clan 