De enige filmcategorieën waarin mannen niet buitenproportioneel oververtegenwoordigd zijn, betreffen actrices en kostuumontwerp. In alle andere categorieën, zoals productie, componist van filmmuziek, regisseur en scenarioschrijver, schommelt het percentage mannen tussen de 70 en 93 procent. Die cijfers zijn het resultaat van analyses met nieuwe software, GendRE.
Dat regisseur Bigelow een Oscar won wil niet zeggen dat er geen probleem bestaat….
Bij wijze van test vond een analyse plaats van namen uit de International Movie Database. Daaruit blijkt dat het softwareprogramma nog niet perfect werkt. GendRE heeft moeite met de classificatie van namen zoals Taylor of Jamie. Of neem Andrea: in de V.S. een vrouwennaam, maar in Italië een mannennaam. Ook Chinese namen gaan nog wel eens mis.
Toch bereikt de software nu al een grote mate van betrouwbaarheid (en straks nog meer als dit soort kinderziektes opgelost zijn). De analyse had onthutsende resultaten als het gaat om de kloof tussen de seksen in de filmwereld:
As a filmmaker and activist involved in women’s empowerment issues, I’ve been keenly aware of the gender gap in the film industry and the obstacles that women filmmakers face far too often. However, I was surprised by these findings, especially for categories such as composers, editors, writers and producers. I did expect to see a gender gap, but nothing as pronounced as the findings by the GendRE API.
Dit soort analyses brengen de ernst van de situatie in kaart. Editors: 77,5% man. Scenarioschrijvers: 74,4 % man. Componisten: 88,2% man. Het gaat maar door. In bijna alle categorieën blijven vrouwen ruim onder de dertig procent steken. Dat is het veelbetekenende percentage, waarbij de minderheid eindelijk iets in de melk te brokkelen krijgt en de werkcultuur begint te veranderen.
Zulke inzichten met bijbehorende analyses en cijfers zijn van groot belang, omdat veel mensen racisme en antisemitisme niet pruimen, maar seksisme doodnormaal vinden. Vrouwen op achterstand? Dat zal dan wel komen doordat ze allemaal thuis blijven bij de kinderen, of te weinig ambitie vertonen, of tekort schieten, of zeuren. Het valt allemaal best mee. Waar hebben we het over? Sorry, maar er zijn gewoon geen geschikte vrouwen met voldoende ervaring.
Mensen krijgen dat zo vaak te horen dat het een vanzelfsprekende waarheid lijkt. Steeds meer professionals beginnen echter steeds luider ‘hypocriet gelul’ te roepen. Bijvoorbeeld voor de categorie regisseurs:
The line that women directors hear from the folks in Hollywood is that they don’t want to “risk” a tentpole film, or quite frankly as the statistics show, any film on a woman director. That goes along with the line that women just don’t have the experience to direct these movies. That my friends is a giant big pile of poop. They have no problem hiring men with no experience or promoting men from low budget films to the big leagues. It’s not about risk, it’s about gender. This is about male privilege and the belief that untested men can handle films better than women with experience. How can we believe that this is about experience when last night Paramount hired writer Robert Orci to direct the latest Star Trek film. This is a man WHO HAS NEVER DIRECTED A FILM BEFORE.
Toch krijgt deze man met nul ervaring een budget van 170 miljoen dollar en de kans om een film te maken met zo’n beetje de hoogst mogelijke status in Hollywood. Hij is niet de enige. Vele gingen hem voor. Allemaal mannen zoals hij. Zo kom je aan een verhouding van 1 vrouw op 15 mannen. Hollywood doet geen moeite voor vrouwen. Ze komen er niet in.
Die realiteit ontkennen heeft geen zin. Teveel vrouwen hebben precies dezelfde ervaringen van uitsluiting en marginalisering. De cijfers bekrachtigen die geleefde werkelijkheid en geven de ‘zachte’ ervaringen een ‘harde’ basis. Daarom is het zo goed als softwareprogramma’s de patronen in kaart brengen. Seksisme kun je meten. Voilà.
De Zesde Clan 